Jest to budowanie relacji płacowych pomiędzy danymi stanowiskami ujętymi w zakładowej tabeli płac; jest to określenie „miejsca płacowego” danego stanowiska na tle pozostałych stawek przypisanych do konkretnych stanowisk. Zbyt duże i nieuzasadnione różnice w strukturach wynagrodzeń są zarzewiem wielu konfliktów i problemów organizacyjnych w przedsiębiorstwie. Różnicowanie poziomów i struktury wynagrodzenia między różnymi stanowiskami wynika z odmiennych charakterystyk treści pracy, a także z różnic w efektach i wydajności pracy poszczególnych pracowników.

Elitarność systemu wynagrodzeń, która wynika z struktury wynagrodzeń powinna być oparta na obiektywnych i akceptowanych przez pracowników czynnikach. Narzędziami wyznaczania struktury wynagrodzeń jest: wartościowanie pracy, tabela płac, taryfikatory, kategorie zaszeregowania oraz poziom płacowy składników wewnętrznej struktury płac w danych grupach zawodowych.

Przestrzenne różnice między stawkami poszczególnych stanowisk pracy nie wynikają tylko z samej przyznanej kwoty płacy zasadniczej, określonej w umowie o pracę. Jest to konsekwencja przyjętej w danej firmie strategii wynagrodzeń dotyczącej rozpiętości tych płac pomiędzy kategoriami stanowisk, rozpiętości w obrębie jednej grupy zaszeregowania, czy z potencjału i wyników zaangażowania zawodowego, czego skutkiem jest lokowanie pracowników tych samych stanowisk w różnych punktach widełek płacowych.